-
1 cōnscelerātus
cōnscelerātus adj. with sup. [P. of conscelero], wicked, depraved <*> pirata: mens: mentes, L.: impetus: exsectio linguae: consceleratissimi filii. — Plur m. as subst, wretches, villains: in consceleratos poenae: consceleratorum manus.* * *Iconscelerata -um, consceleratior -or -us, consceleratissimus -a -u ADJwicked, depraved; criminal; (person/actions)IIwicked/depraved person; criminal; villain (L+S) -
2 conscelero
con-scĕlĕro, āvi, ātum, 1, v. a., to stain or pollute with guilt, to dishonor, disgrace by wicked conduct; as verb finit. (rare;not in Cic.): domum,
Cat. 67, 24:oculos videndo,
Ov. M. 7, 35:aures paternas,
Liv. 40, 8, 19:conscelerati contaminatique ab ludis,
id. 2, 37, 9.—Hence, conscĕlĕrātus, a, um, P. a., wicked, depraved (very freq., esp. in Cicero's orations):pirata,
Cic. Verr. 2, 1, 35, § 90:vultus,
id. Clu. 10, 29:mens,
id. Cat. 2, 9, 19:ea res... captisque magis mentibus quam consceleratis similis visa,
Liv. 8, 18, 11 Weissenb. ad loc.:furor,
Cic. Sull. 10, 29:impetus,
id. Cael. 6, 14:voluntates,
id. Sull. 9, 28:exsectio linguae,
id. Clu. 67, 191. — Sup.:filii,
Cic. Rosc. Am. 24, 67:bellum,
id. Cat. 3, 7, 16.— Subst.: conscĕlĕrātus, i, m., a wicked person, a villain:in inpios et consceleratos poenae certissimae,
Cic. Pis. 20, 46:cum tuā consceleratorum ac perditorum manu,
id. Dom. 3, 6.— Comp. and adv. not in use.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Английский